Lieve zussen,

Misschien vind je de bijbeltekst van vandaag niet echt bij Advent en Kerst passen. 
Dat klopt.
Maar het lied past wél bij 2020.

Vanaf het vroege voorjaar heeft de corona-crisis het dagelijks leven veranderd.
We kunnen al maanden niet naar de kerk op de manier die we gewend zijn.
We moeten het zonder de gezamenlijke activiteiten doen, zoals het koor en de bijbelstudiekring.
We missen elkaar op de zondagen, op bruiloften en begrafenissen.
Momenten waarop het zo goed is om bij elkaar te zijn.
En we zullen ook deze dagen het samenkomen missen.

Misschien denk je terug aan de Kerstdagen van vorig jaar. 
Feestelijk geklede mensen, die het kerkplein opliepen en een praatje met elkaar maakten.
Buiten hoorde je de muziek al.
De blijde sfeer, de kaarsen, de versieringen.
Een volle kerkzaal.
En het eerste lied: ‘Komt allen tezamen, jubelend van vreugde.’
Toepasselijk!

~~~

Psalm 42 is geschreven door een musicus die zich ver van het beloofde land bevond.
Hij werd gekweld door heimwee.
Ken je dat gevoel? Die knagende pijn van gemis?
Dát voelde de dichter.
Heimwee naar God. Naar de tempel en de erediensten.
In tranen dacht hij terug aan de tijd waarin hij te midden van een menigte naar Gods huis liep.
Feestend en zingend.
Dat waren gelukkige tijden.
Lang geleden…

Heimwee naar de tijd waarin alles nog ‘gewoon’ was.
Toen je geen afstand hoefde te houden en geen mondkapje moest dragen.
Toen je elkaar gewoon een knuffel kon geven.
En in een volle kerk kon zingen.
Lang geleden…

We weten niet wat de toekomst zal brengen.
We weten wel dat God bij ons is, ook in deze vreemde, moeilijke tijd.
Hij zorgt dat zijn bemoedigende boodschap online onze huizen binnenkomt.
Hij geeft mensen die zich inzetten voor de organisatie van deze diensten.

En God wil ons bemoedigen met Psalm 42.
De dichter van het lied zei tegen zichzelf:

Wat ben je bedroefd, mijn ziel,
en onrustig in mij.
Vestig je hoop op God,
eens zal ik Hem weer loven,
mijn God die mij ziet en redt. 
(vers 12)

We mogen tegen onszelf zeggen:
‘Vestig je hoop op God,
eens zal ik Hem weer loven …’

Kunnen we dat laatste óók zeggen?
Ja, we mogen God loven. 
Ook in deze tijd.
Thuis, alleen, met ons gezin, online verbonden.
We mogen God loven, omdat Hij altijd bij ons is.
Dankzij het Kindje dat geboren werd in Betlehem.

Zélfs al zou er geen tijd meer komen van ‘Komt allen tezamen, jubelend van vreugde…’ – dan nóg hebben we hoop.
We hebben een toekomst.
Een toekomst, waarin een menigte zal samenkomen om te zingen bij God. 

Gebed: Heer, dank U dat U bij ons bent, ook in deze moeilijke tijd waarin we veel moeten missen. U geeft ons mogelijkheden om tóch met elkaar verbonden te kunnen zijn en naar uw Woord te luisteren. Wij vieren dankbaar de komst van de Here Jezus. Door Hem geeft U kracht voor vandaag en blijde hoop voor de toekomst. Amen.

Liefs van Grace