Lieve zussen,

Vorige week lazen we dat de Here Jezus ons tot één familie maakt.
Door Hem zijn we een gezin, huisgenoten van God.
De apostelen komen hier steeds op terug in hun brieven aan de christelijke gemeenten.
We moeten elkaar liefhebben, schrijft Paulus aan de Galaten. ‘Laten we dus, in de tijd die ons nog rest, voor iedereen het goede doen, vooral voor onze geloofsgenoten.’

Bedoelt Paulus dat we extra hard ons best moeten doen als onze naaste een christen blijkt te zijn?
Nee, doe het goede voor iedereen.
Maar zou het niet treurig zijn als je in het goed-doen je eigen ‘huisgenoten’ voorbij zou kijken?
Welk signaal geef je daarmee af?
Wij mogen immers laten zien hoe het nieuwe leven in Gods koninkrijk eruit ziet en wat het betekent om bij Gods gezin te horen.
Daar mag toch niemand gebrek lijden, in de steek gelaten worden of hoogmoedig veroordeeld worden?

Met onze houding is het beeld van Gods gezin gemoeid!
We zullen allemaal verantwoording moeten afleggen aan God voor de manier waarop we met de ander zijn omgegaan. (vers 1b, 5 en 7)

Verdrietig genoeg zijn velen van ons gekwetst en teleurgesteld, juist in hun geloofsgenoten.
Toen ik deze overdenking schreef, besefte ik dat deze tekst je diep kan raken.
Steeds opnieuw worden we ermee geconfronteerd dat Gods huisgezin nu nog uit zondige mensen bestaat.
We kunnen deze opdracht niet vervullen zonder de kracht van de Heilige Geest.

Toch is het niet de bedoeling dat deze tekst ons krampachtige christenen maakt. ‘Laat ik steken vallen? Vergeet ik niemand? Neemt God het mij kwalijk dat ik niet méér kan doen dan ik nu doe?’
In vers 1-6 lezen we dat het niet om grote dingen gaat. Dat deze taak heel dichtbij ligt, in de kleine dingen van het leven.
Het gaat om je houding van binnenuit.
Is dat een houding van liefde?
Lees maar eens terug in vers 1-9.
Zachtmoedig omgaan met iemand die een misstap begaat.
Elkaar steunen en bemoedigen als het leven zwaar is.
Met elkaar meeleven, zonder hoogmoed.
Jezelf niet beter vinden dan een ander.
Uitdelen van wat je hebt.
Kortom: een houding van liefde en nederigheid.

Het goede doen … voor de mensen die God in je leven plaatst, die je op je levensweg ontmoet,
Soms heel kort. En soms voor langere tijd.
Een opdracht van God, waarvoor we ons deze week mogen inzetten met de kracht van de Heilige Geest.

Gebed: Heer, help mij om voor iedereen het goede te doen, ook als dat soms moeilijk is. Geef dat ik daarin mijn broeders en zusters niet vergeet. Troost mij als ik mij eenzaam en teleurgesteld voel. Deze opdracht kunnen we alleen vervullen door de kracht van de Geest. Heer, geef mij een liefdevol en nederig hart. Amen.

Liefs van Grace