Lieve zussen,

Aan onze levenstaak komt een einde als God ons bij zich roept.
Wij weten niet wanneer dat zal zijn.
Wij kunnen daar zelfs een heel andere mening over hebben dan God.
Als een jonge vrouw sterft, hoe kan haar aardse taak dan klaar zijn, terwijl zij midden in het leven staat?
In een overlijdensadvertentie staat soms plechtig: ‘Van haar aardse taak ontheven…’
Maar wij kunnen denken: God, waarom nú al? Zij had nog zoveel te doen en te geven!

Ons aardse leven is een deel van het grote geheel, een schakel in Gods grote werk.
God heeft ons daarin allemaal een plaats gegeven.
Hij heeft de dagen van ons leven bepaald en in zijn boek genoteerd. (Psalm 139:16).
En dat aantal dagen is precies goed.
Hij weet wat wij niet weten.
Hij doorziet wat wij niet doorzien.
Gods werk is immers een eeuwig werk.

Ja, ons aardse leven staat in het teken van Gods koninkrijk.
Hoe lang of kort dat leven ook duurt.
Jouw leven mag een bouwsteen zijn, een bouwsteen in Gods plan.
God bouwt daarop verder, ook als jouw taak klaar is.
Hij werkt toe naar de grote dag van de wederkomst.
De dag waarop zijn werk voltooid zal worden.

Elke dag van dit aardse bestaan zorgt God voor ons.
Hij geeft ons kracht en wijsheid voor wat wij hier te doen hebben.
Hij zal op dezelfde trouwe manier verdergaan met wat wij achterlaten.

Iets ‘achterlaten’ kan zwaar zijn.
Verlies is zo rauw, zo onbegrijpelijk.
Het kan moeilijk zijn om dat te aanvaarden.
De laatste regel van Psalm 138 is een troostend gebed:

Uw goedertierenheid, HEERE, is voor eeuwig; laat de werken van uw handen niet los.

Gods trouw duurt eeuwig.
Het werk dat Hij begonnen is, laat Hij nooit los.
Ook niet als jij wél moet loslaten.

Gebed: HEER, het kan moeilijk zijn om te aanvaarden dat onze plannen vaak zo anders zijn dan die van U. Leer ons om te bouwen op uw eeuwige trouw. Wij mogen ons eigen leven en dat van onze geliefden in uw handen geven. Dank U dat wij mogen leven in het perspectief van uw eeuwige werk. Amen.

Liefs van Grace