Lieve zussen,

Vlak voordat Mozes sterft, bezingt hij in een indrukwekkend lied Gods trouw. (vers 1-43)
Hij laat het volk Israël terugkijken op de woestijnreis.
Wat was de reis moeilijk geweest.
En wat hadden de Israëlieten vaak vergeten wat God hen beloofd had.
Hij zou voor hen zorgen, want Hij had hen uitgekozen!

Hij omringde hem, Hij onderwees hem,
Hij beschermde hem als Zijn oogappel.

(vers 10)
Wat een liefde!
Zouden de Israëlieten ooit volkomen beseffen hoe kostbaar ze voor God waren?

Mozes gebruikt in zijn lied het beeld van de adelaar.
Als de jongen het nest hebben verlaten en leren vliegen, verliest de oudervogel ze niet uit het oog.
Wakend blijft hij boven zijn kwetsbare jongen zweven.
En als ze niet meer kunnen, duikt de oudervogel naar beneden en draagt de jongen op zijn brede vleugels. Zo zorgt hij ervoor dat ze niet te pletter vallen op de rotsen.
Zó had God tijdens de woestijnreis voor zijn kinderen gezorgd.

Wat een troostvol beeld, ook voor ons.
We mogen weten dat God altijd in de buurt is
Ons leven lijkt op een reis.
We hebben van die momenten waarop we denken dat we er nooit zullen komen…
Net als het volk Israël vergeten we soms wat God ons beloofd heeft.
Beseffen we ooit genoeg hoe kostbaar we voor Hem zijn, hoe lief Hij ons heeft?

We mogen onder Gods wakend oog deze dag ingaan.
‘Zijn trouwe Vaderogen zien alles van nabij.’
God laat ons niet aan ons lot over in de onveiligheid van dit leven.
Hij ziet het als je uitgeput raakt, als de onmacht je overvalt.
Hij weet dat je het niet alleen kunt, omdat Hij je kwetsbaarheid kent.
God vangt je op met zijn liefde en zorg.
Hij draagt je, zodat je niet valt.

Vergeet vandaag niet dat God in de buurt is.

Gebed: HEER, dank U dat ik samen met U deze dag mag ingaan. Wat een wonder dat U zoveel liefde en zorg voor uw kinderen hebt. U bent altijd dichtbij. Help mij om me aan U toe te vertrouwen. Amen.

Liefs van Grace