Lieve zussen,
De Here Jezus verliet de hemel, zijn Thuis, waar het heerlijk en volmaakt was.
Hij werd een mens en ging naar de zondige en beschadigde aarde toe.
Honger, dorst, moeheid, eenzaamheid, pijn – niets ging Jezus voorbij.
En angst. Doodsangst…
De Here Jezus sprak over zijn angst tegen de mensen die Hem achterna liepen, vlak na de intocht in Jeruzalem.
De lijdensweg die vóór Hem lag, vloog Hem aan.
Hij wist welke verschrikkingen er gingen gebeuren.
Laster, vernedering, marteling en een vreselijke dood.
En daarnaast de diepe verlatenheid.
Hij zou de schuld van de zondige wereld dragen.
Helemaal alleen.
De Here Jezus was doodsbang.
O, als die zware weg Hem bespaard zou kunnen blijven …
Maar er was geen andere oplossing.
‘Nu ben Ik doodsbang …’ zei Jezus. ‘Wat moet ik zeggen? Vader, laat dit ogenblik aan Mij voorbijgaan? Maar hiervoor ben Ik juist gekomen.’
Nee, Hij kan dat niet bidden! Voor deze taak heeft de Vader Hem naar de aarde gestuurd.
Wat mij in dit stukje diep treft, is Jezus’ kwetsbaarheid.
De menselijke kwetsbaarheid.
Hij staat daar, tussen al die nieuwsgierige mensen.
Ze hebben Hem opgezocht, omdat ze gehoord hebben dat Hij Lazarus heeft opgewekt.
Niet omdat ze Hem willen danken voor zijn liefde.
Ze zijn doof voor Jezus’ boodschap.
Ze zijn sensatiebelust en uit op een discussie. (vers 34)
Zij horen de angst in zijn woorden niet.
Ze zien zijn kwetsbaarheid niet.
Als we lezen over Jezus’ lijden, kunnen we alleen maar stil zijn.
Stil van diepe eerbied.
‘Deze angst doorstond Hij … voor mij.’
Gebed: Here Jezus, nooit zal ik kunnen bevatten hoe diep uw lijden is geweest. U hebt mijn schuld betaald, zodat ik mag leven en nooit alleen zal zijn. Hoe groot mijn angst ook is, U bent altijd om mij heen. Dank U voor uw liefde. Amen.
Liefs van Grace
Dank U Here Jezus dat U stierf voor mij….. Grace bedankt voor deze bemoediging.Ik sluit mij aan op het gebed AMEN…Ik denk aan het lied Johannes de Heer 836…Op deheuvel daargids stond een ruw houten kruis…….Maar dat kruis werd de mens tot het korstbaarst kleinnood, daar Gods wet aan dat hout werd vervult…..lieve Groet .
Mooi…puur…liefs Diana
Getsemanè
En op de helling knielt Hij neer,
alleen Zijn Vader weet hoezeer
de doodsangst Hem benauwt.
De dood; het is Hem niet vertrouwd.
Diep dreigend is het duister;
beangstigend de dageraad,
omdat Hij weet wat Hem te wachten staat.
Hij huivert voor de beker die Hem wacht.
-gevuld met ’s werelds grote schuld-
‘Vader, kom mij nader
En ontlast mij van mijn helse plicht
te sterven aan Uw Goddelijk gericht.
Doodsbang ben ik voor ’t oordeel Vader.
Vader, als het ánders kan, dan drink ik niet,
Maar als het moet dan zorg ik dat Uw wil geschied.’
Mooi Lies!! 😘
Als ik lees over Jezus lijden, dan word ik verdrietig .
En denk ………..Hij, heeft dit geleden het voor mij,daar wordt ik stil van.
Een schuldig mens zo als ik .
Gered door Jezus.🙏
Heel ontroerend, Lies. En dan te beseffen dat Hij dat ook vrijwillig voor mij heeft gedaan. En boven alles uit; dit ook nog te mogen geloven, wat ’n genade!!!!
Mooi Lies, dank jewel.
Heel fijn dat je hier de kracht voor krijgt in deze moeilijke tijd voor jou.
Ik wil hier graag een bestaand lied delen, uit het Liedboek, no 177.
Ouderwetse taal, maar het laat zó mooi iets zien van het mysterie van Christus’ lijden.
Leer mij, o Heer, uw lijden recht betrachten,
in deze zee verzinken mijn gedachten:
O liefde die, om zondaars te bevrijden,
Zo zwaar moest lijden.
‘k Zie U, God zelf, in eeuwigheid geprezen,
tot in de dood als méns gejoorzaam wezen,
in ónze plaats gemarteld en geslagen,
de zonde dragen.
O allerheiligst, onuitsprekelijk wonder:
de Rechter zélf gaat aan het recht ten onder.
O wreed geding, wie kan geheel doorgronden
de vloek der zonden.
God is rechtvaardig, ja, een God der wrake;
én Hij is liefde, Hij wil zalig maken.
Zie hier de schalen die ten volle wegen
én vloek én zegen.
Dit breekt mijn trots. Waar zou ik nog op bogen?
Ik lig in ’t stof, maar God komt mij verhogen,
nu ik van vijand Gods en tegenstander
in vriend verander.
Laat mij, o Heer uw wondre wijsheid prijzen,
dwaasheid en ergernis voor wereldwijzen.
Laat mij uw kruis dat sterken zwakheid noemen
als sterke roemen.
Mooi lies.
🙏
AMEN,
Jezus Heer wanneer ik aan uw offer denk
Zie ik een lijden zo ongekend
En steeds meer ervaar ik dat als Gods geschenk
Ben ik daar op dat moment
Ben ik daar op dat moment
2: Op dat moment zie ik U aan het kruis waar U leed
En is mijn hart verbroken door wat U voor mij deed
Op dat moment van vreugde
Op dat moment geef ik mij opnieuw
Nu bent U verheven tot de hoogste plaats
Waar ik U zien zal zoals u bent
Maar ook nu blijft u mijn steun en toeverlaat
Dank ik U op dit moment
Dank ik U op dit moment
Op dit moment zie ik U aan het kruis waar U leed
En is mijn hart verbroken door wat U voor mij deed
Op dit moment van vreugde
Op dit moment geef ik mij opnieuw
Dank u voor het kruis
Dank u voor het kruis
Dank u voor het kruis o Heer 4x
Een heel gezegend weekend allemaal
Erg mooi lied, zingen wij vaak bij het vieren van het heilig Avondmaal..
In deze tijd ben ik vaak droevig gestemd,om het lijden,wat Hij moest doorstaan😪
Tegelijkertijd,denk ik dan ook aan Pasen,Hij is opgestaan,Hij is opgestaan,Hij leeft,Hij leeft!!
Tienduizend redenen tot dankbaarheid.
Gezegend weekend,zusters/broeders 🙏
Voor de tweede keer op rij géén goede vrijdag (avond) dienst… Vreselijk.. Hoe geniet de duivel hiervan.. Van de vergaande gehoorzaamheid (helemaal dicht, terwijl dat niet verplicht is – en al was het dat-) van oa míjn gemeente… 😭😭