Lieve zussen,
Het moederschap kan ingewikkeld zijn.
Het is een voortdurende zoektocht naar de balans tussen vasthouden en loslaten.
Soms overschat een moeder haar kind en laat ze het te snel zijn weg gaan.
Soms wil ze haar kind te graag voor pijn bewaren en durft ze hem niet los te laten.
Misschien herken je dit, omdat je zelf moeder bent.
Of misschien heb je deze zoektocht gezien bij je eigen moeder in haar relatie met jou.
Het is bijzonder om met deze gedachten eens naar moeder Hanna te kijken.
Eindelijk, na lang wachten en veel verdriet, kreeg Hanna een kindje van God.
Wat zal ze blij zijn geweest!
Ze had God een belofte gedaan.
Als Hij haar gebed zou verhoren, zou ze het kind aan Hém geven.
Je lang verwachte kind weer loslaten… Dat is geen kleinigheid.
We lezen in 1 Samuël 1 dat Hanna haar moederschap heel serieus nam.
Ze ging de eerste jaren niet mee op reis, zodat ze de kleine Samuël kon voeden en verzorgen.
Tóch draalde Hanna niet met het inlossen van haar belofte aan God.
Ze schoof het niet op de lange baan, ze bedacht geen uitvluchten.
Zodra het kind van de borst was, bracht ze Samuël naar Gods huis, naar de priester Eli.
Hoe zou Hanna dat ooit hebben gekund als ze haar kind niet in Gods handen had gelegd?
Een klein driejarig jongetje loslaten, en nog wel in een verziekte omgeving… (zie 1 Samuël 2)
Dat kon Hanna alleen omdat ze Samuël aan Gods zorg toevertrouwde.
En dan staat er nog zo’n mooie typerende tekst.
Elk jaar als Hanna weer naar Gods huis reisde, nam zij een nieuw priesterkleedje voor Samuël mee. Ieder jaar een beetje groter.
Ze moest haar kind loslaten, maar tegelijk was ze nog steeds de zorgende moeder.
Wat zal ze veel aan Samuël gedacht hebben als ze thuis aan zijn nieuwe kleed werkte.
Wat zal ze veel voor hem gebeden hebben.
In Hanna’s moederschap is een herkenbaarheid die alle eeuwen en cultuurverschillen overstijgt.
Moeders krijgen hun kinderen niet voor zichzelf, maar voor God.
Dat betekent vasthouden, loslaten… en op God vertrouwen.
Gebed: HEER, dank U dat wij uit de Bijbel mogen leren dat we onze kinderen biddend in uw handen mogen leggen. Geef ons wijsheid om hen op de juiste manier vast te houden én los te laten… in vertrouwen op U. Amen.
Liefs van Grace
Van mijn 4 kinderen zie ik er maar 1 en van nog 1 wel af en oe een mailtje, maar ik zou het normaal vinden als kinderen hun moeder opzochten al was her 1 x in de maand, bij wijze van spreken.
Ik was net 9 jaar geworden dat mijn moeder stierf , het kan zijn dat mijn reactie daardoor komt. Ik Ben nu 91 jaar , Alwine Uthmann.
Levens belang
Belangrijker dan
wat ook op aarde
belangrijker dan
kinderen en man
belangrijker dan
al wat ik vergaarde
belangrijker dan
wat ik wil en kan
Belangrijker dan
zonde en ellende
belangrijker dan
mijn verdriet en spijt
is dat U zich in
Christus tot mij wendde
dat U in Christus
mij genadig zijt.
Amen🙏
Grace en alle zussen
die dit lezen,
een gezegend weekend
gewenst van uit
Voorthuizen.
🙏
Dank!! Uit het hart gegrepen!❤️
Dank je voor jouw zorg en trouw Gerry!
Elke dag vind jij weer een passend lied of gedicht. Ik vind dat bijzonder en waardeer je zeer, lieve zus!
Dit is het voor mij. Elke dag opnieuw.
Gebed voor mijn kinderen
Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen
Graveer Gij ze daarin met onuitwisbaar schrift
Dat niets of niemand ze meer
ooit daaruit kan branden
ook niet als satan ze straks als de tarwe zift
Houdt Gij mijn kinderen vast
als ik ze los moet laten
en laat altijd Uw kracht boven hun zwakheid staan
Gij weet hoe mateloos de wereld hen zal haten
Als zij niet in het schema
van de wereld zullen gaan
Ik vraag U niet mijn kinderen
elk verdriet te sparen
maar wees Gij wel hun troost,
als ze eenzaam zijn en bang
Wil om Uws naams wil hen
in Uw verbond bewaren
en laat ze nooit van U vervreemden
nooit hun leven lang
Tekst: Geke Wiersma
Muziek: Remco hakkert
Ja, zo’n prachtig lied! Het hing bij ons thuis altijd aan de muur, elke dag zag ik het. Mijn moeder had negen kinderen, zij vertrouwde hen elke dag toe aan de zorg van Vader, bad heel veel voor hen. Ik probeer nu hetzelfde te doen met mijn 4 kinderen. Zij zijn bij Vader in liefdevolle handen, wat er ook gebeurt, hoe hun leven ook zal lopen. Wat heerlijk daarop te mogen en durven vertrouwen!
Mooie overdenking Grace, dankjewel. Dat de geschiedenis van Hanna ons allemaal tot voorbeeld mag zijn.
En wat als je kinderen wel God loslaten?
Dank u wel
Deze overdenking had ik nodig
Wat heb ik altijd van onze kinderen genoten, als baby, kleuter, puber.Ik ben altijd benieuwd geweest wat er uit zou groeien. Het was niet altijd gemakkelijk om het goed te doen ook omdat ikzelf geen voorbeeld had. Naast onze kinderen hebben wij ook altijd anderen in huis gehad. Wat de kinderen ook deden of doen ik ben er trots op hoe ze zijn geworden. En dat is niet mijn verdiensten maar God is er altijd bij geweest. Het loslaten ging heel geleidelijk en goed, zeker nu wij ver weg wonen en ik niet meer in staat ben om ze te helpen is het een zegen om ze aan God over te laten en er rust in te hebben. Hoe moeilijk ze het soms ook hebben. Ik ben er trots op hoe ze zijn geworden als vader en moeder. GOD IS GOED ALTIJD.
Bedankt Hanna, ben moeder van een puber en zit zelf ook in de overgang en doe het zoals vele moeders en vaders alleen en dan is het best moeilijk, omdat ik ook last heb van hormonen en spierreuma, mantelzorger voor mijn ouders en gelukkig hebben we God, anders wist ik echt niet hoe het zou moeten ben niet perfect, doe veel dingen nog fout en opvoeden is ook nog een ding heb 1 zoon mijn moeder had drie kinderen en nu al inmiddels 50 jaar getrouwd, maar ze heeft het ook niet makkelijk en nu heeft mijn pa ook nog parkinson en een stoma dus nu zorgt ze ook nog eens voor mijn pa, wat moeders allemaal moeten dragen is veel, maar breng het allemaal naar de Heer in gebed met een lach of traan, moeder zijn is soms een ondankbare baan, maar gelukkig is God daar in alles, bedankt Grace voor de overdenking, ik Dank de Heer keer op keer
Bedankt voor deze bemoediging, sprak me bijzonder aan omdat ik dezelfde naam draag en die worsteling herken! Bijzonder veel sterkte daarom aan alle moeders vandaag …groeten, Hanna