Lieve zussen,

In Genesis 5 wordt de stamboom van Adam vermeld.
Steeds lezen we de naam van de stamvader, de kinderen die hij kreeg en het aantal jaren dat hij leefde.
En dan volgt steevast het zinnetje: ‘… en hij stierf.’
Todat we bij Henoch komen.

… aan zijn leven kwam een einde doordat God hem wegnam.

Hoe wonderlijk, Henoch hoefde niet te sterven!
In Hebreeën 11:5 lezen we dat God Henoch wegnam ‘opdat hij de dood niet zou zien.’
Stel je eens voor… Als je toch zó je aardse leven mag beëindigen!
Sterven is een moeilijk proces van loslaten.
Is het niet heerlijk om door God te worden weggenomen, net als Henoch?

We kunnen ons van alles afvragen over Henochs levenseinde.
Maar de Bijbel vertelt ons niet hoe dat precies gegaan is.
Het is niet minder belangrijk om te kijken naar wat er vóór Henochs levenseinde gebeurde.
God vond vreugde in Henoch! (Hebreeën 11:5 NBV)
Henoch wandelde met God. (Genesis 5:24 HSV)
Hij leefde in nauwe verbondenheid met God. (Genesis 5:24 NBV)

Ik vind de uitdrukking ‘wandelen met God’ zo mooi en veelzeggend.
Niet in de zin van dat God een soort ‘wandelmaatje’ is.
Hij is de Gids.
De Gids die de weg wijst naar het eeuwige leven.
Wandelen met God houdt in dat je je afhankelijk weet van Hem en de route volgt die Hij je wijst.
De route naar… Huis.

Want God nam Henoch weg.
Weg van de verdorven aarde.
Henoch mocht zijn hemelse Thuis binnengaan.

Is dat eigenlijk niet heel vanzelfsprekend als je wandelt met God?
Dat is immers de heerlijke eindbestemming van de weg met Hem.

Gebed: Vader, het is mijn diepe verlangen om te wandelen met U. Wilt U mijn Gids zijn, ook deze week. Help mij om niet af te dwalen en dicht bij U te blijven. Leid mij op de weg naar Huis. Amen.

Liefs van Grace